ΔΙΑΦΥΛΛΙΚΗ ΛΙΠΑΝΣΗ ΕΛΙΑΣ. ΠΛΕΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ.

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τη διαφυλλική λίπανση

Θα δούμε Λοιπόν τι εννοούμε με τον όρο διαφυλλική λίπανση.

Η διαφυλλική λίπανση , δεν είναι τίποτε άλλο από τον ψεκασμό της κόμης του

δέντρου με ένα σκεύασμα το οποίο περιέχει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία

προκειμένου το δέντρο να ανταποκριθεί σωστά.

Τα τελευταία χρόνια αυτός ο ψεκασμός τείνει να αντικαταστήσει σε πολλές

περιπτώσεις ακόμα και τη βασική λίπανση που δίνουμε στα ελαιόδεντρα .

Είναι όμως αυτή η ενέργεια σωστή για μία καλλιέργεια δενδρώδη?

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα θα πρέπει Καταρχήν να έχουμε βασικές γνώσεις φυσιολογίας φυτού.

Ένα φυτό λοιπόν τρέφεται από το έδαφος προς την κόμη μέσω της κυκλοφορίας των χυμών  με διάφορα θρεπτικά στοιχεία τα οποία λόγω οσμώτικων φαινομένων διαχέονται σε όλο το υπέργειο μέρος του φυτού.

Το αντίστροφο , να τρέφεται δηλ. το φυτό από την κόμη προς τη ρίζα , δεν μπορεί να ισχύσει επαρκώς.

Όσο διασυστηματικό κι αν είναι ένα σκεύασμα δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής τροφοδοσία με αυτό το υλικό και σίγουρα δε θα φτάσει με επάρκεια στη ρίζα .

Η χρονική διάρκεια που έχει το φυτό στη διάθεσή του τα στοιχεία οποιουδήποτε διαφυλλικού σκευάσματος είναι πολύ περιορισμένη και άρα η εφαρμογή θα πρέπει να επαναλαμβάνεται  συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο τουλάχιστον διαρκεί η καλλιέργεια από τον παραγωγό ,κάτι που αν γίνει με την απαραίτητη συνέπεια, θα έχε πολύ μεγαλύτερο κόστος από το να έκανε κανείς βασική λίπανση.

Φανταστείτε λοιπόν ένα δέντρο ελιάς που ψεκάζουμε στο φύλλωμα με ένα πάρα πολύ καλής ποιότητας διαφυλλικό λίπασμα.

Το δέντρο αυτό θα αποκτήσει μία κόμη αρκετά μεγάλη μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, γιατί είναι αυτό που λέμε,  "το διαφυλλικό λίπασμα είναι φαγητό στο στόμα" και θα αυξήσει τη φυλλική του επιφάνεια σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.

Εάν για οποιοδήποτε λόγο οι διαφυλλικές εφαρμογές θρέψης δεν συνεχίσουν να γίνονται συστηματικά ,τότε το δέντρο δεν θα μπορέσει  να προσλάβει θρεπτικά

στοιχεία από αλλού , γιατί απλά δεν θα υπάρχει εφοδιασμός του δέντρου από τη ρίζα μιας και δεν έχουμε κάνει βασική λίπανση ( είναι σα να λέμε, μένει από καύσιμα)  .

Έτσι το νέο τμήμα Της κόμης που θα έχει προκύψει από τον εξαναγκασμό που δέχτηκε μέσω της διαφυλλικής θρέψης θα στερηθεί θρεπτικά στοιχεία Και μοιραία

θα αρχίσει να κιτρινίζει ( χλώρωση ).

Αυτό συνέβη σε πάρα πολλές περιπτώσεις σε κτήματα που βρίσκονται στη Μεσσαρά της Κρήτης.

Αντιθέτως δέντρα που έχουν στη διάθεσή τους λίπασμα στο έδαφος ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα.

Το ερώτημα Λοιπόν που μπαίνει είναι το εξής:

Είναι κακό να κάνουμε διαφυλλική λίπανση ?

Η απάντηση είναι , όχι , δεν είναι κακό.

Η διαφυλλική λίπανση κατά τη γνώμη μου αφορά σε συγκεκριμένες ανάγκες του

δέντρου σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα προκειμένου να ενισχύσουμε τις

στιγμιαίες ανάγκες του  σε συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία.

Για παράδειγμα την άνοιξη όπου η ελιά βρίσκεται στο στάδιο της ανθοφορίας η προσθήκη βορίου και ψευδαργύρου μέσω βιοδιεγερτικών σκευασμάτων είναι

ευεργετική.

Επίσης διαφυλλική λίπανση με καλιούχα σκευάσματα μετά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου όπου αρχίζει η έναρξη της ελαιογένεσεως θα μας

δώσει πολύ καλά αποτελέσματα εφ όσον πάντα υπάρχει επαρκές κάλιο στο έδαφος .

Είναι όμως κακό να θεωρούμε ότι αυτή μπορεί να αντικαταστήσει τη βασική λίπανση.

Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά και μόνο συμπληρωματικά.

Ασφαλώς στις μέρες μας θα μπορούσε να αποτελεί μια οικονομική λύση η διαφυλλική λίπανση λόγω υποδεκαπλάσιου κόστους .

Είναι όμως δεδομένο ότι όποιος το επιχειρήσει σα κατ' αποκλειστικότητα θρέψη , θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.


Μίμης Οικονόμου

Γεωπόνος

Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών